Kara Para Aklama

Kara para aklama (money laundering), çok genel tanımı ile, suçtan elde edilen malvarlığı değerlerinin yasal olmayan kaynağının gizlenmesi amacıyla meşru bir kaynaktan elde edilmiş gelir gibi gösterilmesi yönündeki işlem ve eylemlerdir[1]. Kara para aklama aynı zamanda, kişilerin suçlarını gizleyebilmek veya suç gelirlerine yasal görüntü kazandırmak amacıyla, suçtan elde ettikleri malvarlığı değerlerinin niteliğini, kaynağını, yerini, durumunu, hareketini ve kime ait olduğunu saklama, örtme veya olduğundan farklı göstermelerine yönelik işlem ve faaliyetler şeklinde de tanımlanabilir[2].

Suçlular kara para aklarken iki gaye birden güder. Birinci gaye kara paranın elde edilmesi amacıyla işlenen öncül suçtan (predicate offence) uzaklaşmaktır. Çünkü büyük miktardaki ve çoğu kez nakit formundaki kara para, bu parayı elinde bulunduran için adeta suçun kanıtı niteliğindedir. Kişinin kanun uygulama birimlerince tespitini kolaylaştırır. Bu nedenle kara paranın bir an önce bu niteliğinden arındırılması, aklanması gerekir.

İkinci ve esas gaye ise, elde edilen kara paranın müsaderesinin önüne geçilmesi ve bu paranın rahat bir şekilde kullanılmasıdır. Çünkü suç örgütleri için suç geliri elde etmek temel saiktir. Yapılan araştırmalar, suç örgütleri için suç gelirinin ne kadar önemli olduğunu ortaya koymaktadır. Araştırmalar, suç örgütleri için gelirden mahrum kalma riskinin işlenen suç için öngörülen cezadan çok daha önemli ve caydırıcı olduğunu göstermiştir[3]. Aklama ile mücadele de esas itibariyle bu tespite dayanmaktadır. Suç gelirinden mahrum olmak istemeyen suçlular için ortak nokta, suç gelirini öncül suçtan uzaklaştırmak ve suç geliri için güvenli limanlar bulmak amacıyla her türlü araç ve yöntem kullanarak suç gelirlerini aklamaktır[4].

Aklama fiili, neyin kara para olarak kabul edildiği ile doğrudan ilgilidir. Çünkü aklamanın öznesi kara paradır. Hukuki, ahlaki, toplumsal, ekonomik bakış açılarına göre yapılan farklı kara para tanımlarını bir yana bırakırsak, neyin kara para olduğu ve hangi eylemlerin aklama fiilini oluşturduğu hususunda bakılacak yer, aklamayı suç haline getiren hukuk metinleridir.

Uluslar arası alanda aklama suçunun unsurlarını içeren ilk hukuksal metin Viyana Konvansiyonudur. Strasburg Konvansiyonu ise bir ileri aşamaya tekabül etmektedir. Bu nedenle, Viyana Konvansiyonu ve Strasburg Konvansiyonlarında yer alan aklama suçu tanımlarına yer verilecektir. Daha sonra bu tanımların Türk Hukuk sistemine nasıl yansıdığını göstermek amacıyla 4208 sayılı Kanun ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunda yer alan aklama suçu tanımları üzerinde kısaca durulacaktır.

Viyana Konvansiyonu’na Göre Aklama

Ülkelerin uyuşturucu ve psikotrop madde kaçakçılığının uluslararası boyutu bulunan değişik yönleri ile daha etkin bir biçimde mücadele etmelerini sağlayabilmek için uluslar arası işbirliğini artırmayı amaçlayan Viyana Konvansiyonunun[5] “Suçlar ve Yaptırımlar” başlıklı 3 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) alt bendi ile (c) alt bendinin (i) başlıklı paragrafında aklama suçunun temel unsurlarını görmek mümkündür. Anılan madde uyarınca Sözleşmede sayılan suçlardan[6] birinden veya bu suçlara iştirakten kaynaklandığını bilerek bir malvarlığının:

• Yasadışı kaynağının gizlenmesi,

• Olduğundan farklı gösterilmesi,

• Suçun işlenmesine karışmış kişinin eylemlerinin yasal sonuçlarından kaçmasına yardımcı olmak amacıyla malvarlığının başka bir malvarlığına dönüştürülmesi veya başka birine devredilmesi,

-Sözleşmede sayılan suçlardan birinden veya bunlardan birine iştirakten kaynaklandığını bilerek, malvarlığının gerçek niteliğinin, kaynağının, yerinin, hareketinin, gerçek sahibinin gizlenmesi ya da olduğundan farklı gösterilmesi,

-Anayasa ilkeleri ve ülkelerin hukuk sisteminin temel kavramları saklı kalarak, Sözleşmede sayılan suçlardan ya da bu suçlara iştirakten kaynaklandığını bilerek, bu malvarlığının edinilmesi, sahip olunması ya da kullanılması aklama suçunun unsurlarının oluşturmaktadır. Sözleşme ile üye devletlerin söz konusu unsurları içerecek şekilde aklama fiilini suçu haline getirmeleri istenilmektedir.

Strazburg Konvansiyonuna Göre Aklama

Suçtan Kaynaklanan Gelirlerin Aklanması, Araştırılması, Ele Geçirilmesi ve El Konulmasına İlişkin Sözleşmenin (Strazburg Konvansiyonu[7]) 6 ıncı maddesi “suç gelirlerinin aklanmasının suç haline getirilmesi” başlığını taşımaktadır. Maddede aklama suçu aşağıdaki şekilde tanımlanmıştır:

-Suçtan kaynaklanan gelir olduğunu bilerek,

• Bunun yasadışı kaynağını gizlenmesi veya değiştirilmesi

• Öncül suçun işlenmesine karışan herhangi bir kişinin, eyleminin hukuki sonuçlarından kaçmasına yardım etmek amacıyla bir malın dönüştürülmesi veya yerinin değiştirilmesi,

• Suçtan kaynaklanan bir gelir olduğunu bilerek herhangi bir malın gerçek niteliğinin, kaynağının, yerinin, kullanımının, durumunun, hareketinin, bu malla ilgili hakların ya da mülkiyetin gizlenmesi veya olduğundan farklı gösterilmesi,

-Hukuk sisteminin temel kavramlarına tabi olarak, suç geliri olduğunu bilerek bir malın edinilmesi, zilyetliği veya kullanılması aklama suçunu oluşturmaktadır.

4208 Sayılı Kanunda Aklama Suçu

Aklama ile mücadele konusunda Türkiye’deki ilk düzenleme 4208 sayılı Kanundur[8]. Aklama ile mücadele konusunda düzenleme yapılması konusu Türkiye’nin kendi dinamiklerinin bir sonucu değildir. Başta Mali Eylem Görev Gücü olmak üzere dış tazyiklerin önemli etkisi olmuştur.

Türkiye’de 4208 sayılı Kanunun çıkarılmasında FATF’in etkisi, FATF’in dünyada kara para önlemleri konusunda ülkeler üzerinde ne denli etkili olduğunu göstermek açısından önemli bir örnektir.  FATF, kara parayı suç haline getiren mevzuatı olmadığ için Türkiye’yi “kara listeye dahil etmiş[9], bundan birkaç ay sonra 4208 sayılı Kanun Kabul edilmiş ve Türkiye “kara liste”den çıkarılmıştır[10].

4208 sayılı Kanunda yer alan aklama suçunun unsurları Vinaya Konvansiyonu ve Strazburg Konvansiyonunda yer alan aklama suçu tanımları ile paralellik arz etmektedir.

Aklama suçu, 4208 sayılı Kanunun ikinci maddesinin (b) bendinde tanımlanmıştır. Buna göre aklama suçu; Türk Ceza Kanununun 296’ncı maddesinde belirtilen haller haricinde, Kanunun ikinci maddesinin (a) bendinde sayılan fillerin işlenmesi suretiyle elde edilen karaparanın elde edenlerce meşruiyet kazandırılması amacıyla değerlendirilmesi, bu yolla elde edildiği bilinen karaparanın başkalarınca iktisap edilmesi, bulundurulması, elde edenlerce veya başkaları tarafından kullanılması, kaynak veya niteliğinin veya zilyet ya da malikinin değiştirilmesi, gizlenmesi veya sınır ötesi harekete tabi tutulması veya bu hareketin gizlenmesi, madde belirtilen suçların hukuki sonuçlarından failin kaçmasına yardım etmek amacıyla kaynağının veya yerinin değiştirilmesi veya transfer yoluyla aklanması veya karaparanın tespitini engellemeye yönelik fiillerdir. Söz konusu tanım uyarınca aklama suçunun aşağıdaki şekilde alt ayrımlara ayrılarak incelenmesi mümkündür:

• Kara paranın meşruiyet kazandırılması amacıyla değerlendirilmesi: Kara paraile döviz alınması, mevduat hesabı açılması, gayrimenkul veya menkul mal alınması, kara paranın çeşitli finansal araçlara yatırılması gibi eylemler “değerlendirme” fiili kapsamında düşünülebilir. Değerlendirmede nihai kullanım söz konusu olmayıp, paranın şekil değiştirilmesi, başka bir malvarlığı değerine dönüştürülmesi söz konusu olmaktadır.

Söz konusu fiil sadece öncül suçu işleyenlerce işlenebilir. Bu kapsamda aklama suçunun faili olabilmek için aynı zamanda öncül suçun da faili olmak gerekmektedir. Bu kişilere literatürde kendi kara parasını aklayanlar (self money launderer)denilmektedir.

• Kara paranın kullanılması: Bu fiil öncül suç faili suç faili gerekse üçüncü kişiler tarafından işlenebilir. Kara paranın kullanımını suretiyle aklanmasını içermektedir. Kara paranın seyahat, lüks tüketim harcamaları ve sair şekillerde kullanılması bu kapsamda değerlendirilebilir.
• Kara paranın kaynak veya niteliğinin veya zilyed ya da malikinin değiştirilmesi, gizlenmesi: Bu fiil de gerek kendi karaparasını aklayanlar gerekse üçüncü kişilerce işlenebilir. Örneğin kara para ile bir gayrimenkul alınması, bunun başka birine devredilmesi, kara para ile başkası adına hesap açılması durumlarında söz konusu fiilden bahsedilebilecektir.

5237 Sayılı Kanun 282 nci Madde Uyarınca Aklama

Aklama suçu 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 282 nci maddesinde “Suçtan Kaynaklanan Malvarlığı Değerlerini Aklama” başlığı altında yeniden düzenlenmiştir. 4208 sayılı Kanunun aklama suçunu ve buna ilişkin cezalarını düzenleyen hükümleri böylece zımnen ilga olmuştur. 5549 sayılı Kanunla da ilgili maddeler açıkça yürürlükten kaldırılmıştır.

Türk Ceza Kanunun 282 nci maddesine göre, alt sınırı altı ay veya daha fazla hapis cezasını gerektiren bir suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerinin, yurt dışına çıkarılması veya bunların gayrimeşru kaynağını gizlemek veya meşru bir yolla elde edildiği konusunda kanaat uyandırmak maksadıyla, çeşitli işlemlere tâbi tutulması suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerinin aklanması olarak tanımlanmaktadır. Öngörülen ceza ise üç yıldan yedi yıla kadar hapis ve yirmibin güne kadar adlî para cezasıdır.

Madde hükmüne göre, aklama suçunun işlenebilmesi için:

• Alt sınırı altı ay ve üzeri hapis cezasını gerektiren bir suçun işlenmesi,
• İşlenen suçtan kaynaklanan malvarlığı değerinin bulunması,
• Suçtan kaynaklanan malvarlığı değerinin:
  1. Yurtdışına çıkarılması veya
  2. Bunların gayrimeşru kaynağını gizlemek veya meşru bir yolla elde edildiği konusunda kanaat uyandırmak maksadıyla, çeşitli işlemlere tabi tutulması,

gerekmektedir.

Söz konusu suç, seçimlik hareketli bir suç olarak tanımlanmıştır. Bi­rinci seçimlik hareket, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerinin yurt dı­şına çıkarılmasıdır. Bu seçimlik hareketin gerçekleştirilişi sırasında, yurt dışına transfer edilen malvarlığı değerlerinin suçtan elde edilmiş oldu­ğunun bilinmesi gerekir. Başka bir deyişle, bu seçimlik hareket açısından genel kastın varlığı yeterlidir[11].

İkinci seçimlik hareket ise, serbest hareket olarak belirlenmiştir. Bu hareketler açısından önemli olan, bunların gerçekleştirilişi sırasında güdülen amaçtır. Başka bir deyişle, suçtan elde edilen malvarlığı değerlerinin, gayrimeşru kaynağını gizlemek veya meşru bir yolla elde edildiği konusunda kanaat uyandırmak maksadıyla çeşitli işlemlere tabi tutulması gerekir. Bu işlemler, değişik şekillerde gerçekleşebilir. Örneğin, yurt dışında işlenmiş olan bir suçtan kaynaklanan gelirin, meşru yolla elde edilmiş bir para gö­rüntüsüyle yabancı sermayeyi teşvik mevzuatı çerçevesinde ülkeye sokul­ması hâlinde de bu suçun oluştuğunu kabul etmek gerekir[12].

Birinci seçimlik hareket için genel kasıt yeterli iken, ikinci seçimlik hareket için özel kastın varlığı gereklidir.

Öncül Suç

Aklama suçunun maddi konusu suçtan kaynaklanan malvarlığıdır. Aklama suçu niteliği itibari ile mürtabit bir suçtur. Bu nedenle oluşması bazı ön şartlara bağlıdır. Bu şartlardan birincisi mevzuatta belirlenmiş aklamaya konu malvarlığı değerinin oluşmasına neden olan bir suçun (öncül suç–predicate offence) işlenmesidir. Diğeri ise işlenen öncül suç sonunda aklamaya konu bir malvarlığı değerinin oluşmasıdır. Aklama suçu bu aşamadan sonra, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerinin niteliğinin gizlenmesi, olduğundan farklı gösterilmesi veya meşru yolla edinilmiş bir değer olarak gösterilmesi yönündeki fiiller sonucunda oluşmaktadır. Dolayısıyla aklama suçu aşağıdaki sürecin varlığını gerekli kılmaktadır:

ÖNCÜL SUÇ  →  KARA PARA (SUÇ GELİRİ)  → AKLAMA SUÇU

Bu nedenledir ki, aklama suçunun kavranması açısından öncelikle öncül suç kavramının kapsamının net bir şekilde ortaya konulması gerekmektedir. Hangi suçların öncül suç olduğu hususu aklama suçunun konusunun tayini açısından hayati öneme sahiptir. Öncül suçun belirlenmesinde uluslararası alanda değişik yaklaşımlar söz konusudur.

Öncül Suç Belirlemede Yaklaşımlar

Öncül suç belirlemede temel olarak dört yaklaşım söz konusudur. Bu yaklaşımlar aşağıda ana hatları ile özetlenmektedir.

Tüm Suçlar Yaklaşımı

Bu yaklaşımda tek ölçüt gelir getirici bir suçun varlığıdır. Buna göre hiçbir ayrım yapmaksızın hangi suçtan kaynaklanırsa kaynaklansın, elde edilen suç gelirinin niteliğinin gizlenmesi, meşru bir kaynaktan elde edilmiş gibi gösterilmesi ve benzeri işlemlere tabi tutulması durumunda aklama suçu söz konusu olacaktır. Öncül suçun bu şekilde belirlenmesi durumunda aklama ile mücadelenin temel çıkış noktası olan önemli suçların yanında pek çok suçun da aklama ile mücadelenin kapsamına girmesi suçla mücadelede kaynakların etkin kullanılamaması, esas amacın dışına çıkılması, öncelik belirlemesi yapılamaması sonuçlarını ortaya çıkarabilecektir.

Liste Yaklaşımı

Bu yaklaşımda öncül suçlar tek tek sayılmak suretiyle listelenir. Listede yer alan suçların işlenmesi suretiyle elde edilen gelirlerin aklanması durumunda aklama suçu oluşur. Bu sistem öncül suçların ciddi bir şekilde analiz edilerek listelenmesi halinde asıl odaklanılan suçları öne çıkarması, mücadeleye ilişkin kaynakların en etkin şekilde kullanılması, mücadeleye katkısı beklenen özel kesimin odaklanacağı suçların daha belirgin bir şekilde sunulmasına imkan vermesi açısından olumlu özelliklere sahiptir. Ancak, gelişen teknoloji, suç türlerinin önemlerinde ve yaygınlıklarındaki gelişmeye paralel olarak hızlı güncellemelerin yapılması gereği söz konusudur. Yasama sistemi yavaş işleyen ülkelerde değişen şartlara uyum konusunda bazı olumsuzluklara yol açabilir.

Eşik Yaklaşımı

Bu yaklaşımda suçlar için öngörülen hapis cezası bir eşik olarak belirlenir. Belirlenen hapis cezasına eşit ve üzerindeki suçlar öncül suç olarak kabul edilir. Eşik sisteminde eşiğin ülkenin ceza siyasetine uygun şekilde seçilmesi durumunda aklama ile mücadelenin amacına uygun bir optimalite sağlaması söz konusu olabilir. Ancak eşiğin çok düşük tutulması durumunda aklama ile mücadelenin ortaya çıkmasındaki asıl saiklerden uzaklaşılması söz konusu olacaktır. Tersi durumda ise bazı suç alanları ile mücadele aklama ile mücadele enstrümanları kullanılamayacaktır.

Eşik yaklaşımında iki farklı yöntem söz konusudur. Birincisi alt eşik, diğeri ise üst eşik yöntemidir. İki farklı yöntemin belirlenmesi hukuk sistemlerinin özelliklerinden kaynaklanmaktadır. Anglosakson hukuk geleneğinin bulunduğu ülkelerde cezanın üst limiti kanunla tayin edilmekte alt limit bulunmamaktadır. Bu nedenle bu ülkelerde üst eşik yöntemi uygulaması söz konusu olmaktadır.

a- Alt eşik yaklaşımına göre, alt sınırı belli süre veya bu sürenin üzeri (örneğin altı ay ve üzeri) hapis cezasını gerektiren bütün suçlar öncül suçtur.

            b- Üst eşik yaklaşımına göre ise üst sınırı belli bir süre veya bu sürenin üzeri   (örneğin bir yıl ve üzeri) hapis cezasını gerektiren bütün suçlar öncül suçtur.

Karma Yaklaşım

Yukarıdaki yöntemlerin bazılarının kombinasyonu şeklinde uygulanan yaklaşımdır.

Mali Eylem Görev Gücü’nün (FATF) Öncül Suç Yaklaşımı

Aklama ile mücadelenin standart koyucu bir organı olarak FATF öncül suçlarla ilgili olarak suç kategorisi oluşturmuş, en az bu kategoride yer alan suçları kapsaması koşulu ile, ülkelerin eşik yöntemi, liste yöntemi veya karma bir yöntem benimsemeleri arasında fark gözetmemiştir. FATF tarafından belirlenen öncül suç kategorileri aşağıdaki gibidir[13]:

• Organize suç örgütü üyeliği
• Haraç, şantaj
• Terörün finansmanı dahil terörizm,
• İnsan ticaretive göçmen kaçakçılığı,
• Çocukların cinsel istismarı dahil cinsel istismar,
• Narkotik ve psikotropik maddelerin yasadışı ticareti,
• Yasadışı silah ticareti,
• Çalıntı ve diğer malların yasadışı ticareti,
• Yolsuzlukve rüşvet,
• Dolandırıcılık,
• Kalpazanlık,
• Taklit ve korsan ürün üretimi,
• Çevre suçu,
• Öldürme, ağır yaralama,
• Fidye, adam kaçırma, yetkisiz alıkoyma,
• Hırsızlık ve soygun,
• Kaçakçılık,
• Sahtecilik,
• Korsanlık,
• İçerden öğrenenlerin ticareti ve piyasa manipülasyonu.

Öncül suç belirlenmesinde eşik yöntemini benimseyen ülkelerden alt eşik yöntemini kabul edenler suç için öngörülen cezanın alt sınırı 6 ay ve üzeri tüm suçları, üst eşik yöntemini kabul edenler ise suç için öngörülen cezanın üst sınırı bir yıl ve üzeri tüm suçları öncül suç olarak belirlemelidirler.

Kara Para Aklamanın Aşamaları

Kara para aklama faaliyetleri ile öncelikle öncül suçtan uzaklaşılması, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerinin gizlenmesi ve olduğundan farklı gösterilerek yasal görünüm kazandırılması amaçlanmaktadır. Böyle bir amacın gerçekleştirilmesi çeşitli unsurlara bağlı olarak çok basit veya çok zor olabilmektedir. Örneğin, ülkedeki kayıt dışı ekonominin büyüklüğü, aklama ile mücadele konusundaki düzenlemelerin varlığı ve bunların etkin şekilde uygulanıp uygulanmadığı, bankacılık sistemi başta olmak üzere finans sisteminin işleyişi, alternatif havale yöntemlerinin kullanım sıklığı, yakın komşular başta olmak üzere uluslararası düzeyde aklama ile mücadele konusunda alınan mesafeler bunlar arasında sıralanabilir. Ancak, ülkenin şartları ne olursa olsun, eğer önemli miktarda suç geliri elde edilmekte ise bunun bir türlü aklanması suçlular ve özellikle organize suç örgütleri için çoğu kez zorunlu bir unsurdur. Aklamayı kolaylaştıran veya zorlaştıran unsurlar sadece aklamanın aşamalarını azaltıp artırmakta veya kullanılan yöntemlerin niteliğini etkilemektedir.

Kara paranın aklanması esas itibariyle bir süreçtir. Bu süreç bazen tek aşamalı olabileceği gibi bazen çok aşamalı ve karmaşık bir şekilde gerçekleşmektedir. Ancak kara paranın aklanmasından esas itibari ile üç aşamadan bahsedilmektedir. Bunlar yerleştirme (placement), ayrıştırma (layering) ve bütünleştirme (integration) aşamalarıdır.

Her aklama fiilinde üç aşamanın da kullanılması zorunlu değildir. Ülkenin ekonomik yapısı, finansal sistemin derinliği, aklama ile mücadele sisteminin yetkinliği unsurları aklama aşamalarında azalma veya artmalara neden olabilmektedir. Aklama ile mücadele önlemleri artırıldıkça daha fazla aşama ve daha sofistike yöntemler kullanılması gereği ortaya çıkmaktadır. Bu açıdan aklama aşamalarını, birbirini muhakkak takip etmesi gereken süreçler olarak görmemek gerekir. Hatta bazen kara paranın aklanmasına dahi ihtiyaç bulunmadığını belirtmek gerekir. Örneğin uyuşturucudan kara para elde edilmesinde üreticisi, labarotuarcısı, uluslararası organizatörü, dağıtıcısı, torbacısı ve saire pek çok kişi yer alır ve kazanç elde eder. Bu kişiler arasında en büyük pay bu işin organizasyonunun yapanlara kalır ve genellikle bunların özel olarak aklama faaliyetlerinde bulunması gerekir. Oysa uyuşturucu bitkisini yetiştirenler genelde cüzi bir miktar para elde ederler. Bu kişilerin elde ettiği kara para çoğu kez aklamayı gerekli kılmadan doğrudan harcanır. Bu açıdan kara para aklama aşama ve yöntemlerinin kara paranın elde edildiği suç türü, elde edilme yöntemi, kara paranın nakit formunda olup olmadığı, ülke şartları, elde edilen kara paranın büyüklüğü açısından farklılıklar gösterebileceğini bilmek etkin mücaedele araçları geliştirme açısından önem arz etmektedir.

Şekil 1: Kara Para Aklamanın Genel Döngüsü ve Aşamaları

Yerleştirme Aşaması

Başta uyuşturucu ticareti olmak üzere pek çok yasadışı faaliyet sonucu elde edilen paranın önemli bir kısmı nakit formunda olmaktadır. Önemli miktardaki nakit para adeta işlenen suçun bir delili niteliğindedir. Bu yüzden bu paranın nakit formundan çıkarılması suçtan uzaklaşmak, tespit edilme riskini minimize etmek ve suç gelirinin müsaderesini engellemek açısından bir zorunluluk olarak ortaya çıkmaktadır. İşte yerleştirme aşaması bu zorunluluğun bir sonucu olarak suç gelirlerinin nakit formundan kurtarılmak amacıyla finansal sisteme sokulması aşamasıdır. Suç gelirinin finansal sisteme bir kez sokulması sonrasında hesaplar ve ülkeler arasında dolaştırılması suretiyle izinin kaybettirilmesi imkanına kavuşulmuş olacaktır.

Yerleştirme aşaması aklayıcıların en savunmasız olduğu aşamadır. Aklayıcıların bu aşamada yakalanma riskleri çok yüksektir. Bunun içindir ki, aklama ile mücadele kapsamında finansal kuruluşlar başta olmak üzere yükümlülere getirilen müşterinin tanınması, şüpheli işlem bildiriminde bulunması gibi tedbirler esasında yerleştirme aşamasında aklayıcıların finansal sisteme sızmalarını önlemeye veya sızmışlarsa bunu tespite yöneliktir. Müşterinin tanınmasına yönelik tedbirlerin etkili bir şekilde uygulanması aklayıcıların finansal kuruluşlar ve diğer yükümlüleri kullanmalarını engelleme yönünde önemli bir fonksiyon ifa edecektir.

Ayrıştırma Aşaması

Ayrıştırma aşamasından paranın öncül suçtan mümkün olduğunca uzaklaştırılması, paranın izinin sürülmesinin güçleştirilmesi amaçlanır. Bunun için kara para ülke içinde değişik hesaplar arasında ve uluslararası alanda transfer işlemlerine tabi tutulur. Aynı zamanda çok çeşitli finansal araçlar kullanılarak yasal işlemlere benzeyen pek çok işlem gerçekleştirilmek suretiyle, para çeşitli yatırım araçları, hesaplar ve kişiler arasında değiştirilir. Aklayıcılar tarafından, fiktif kişiler ile tabela şirketleri de dahil olmak üzere çeşitli kişi ve hesaplar arasında dolaştırılan, yurtdışındaki tabela bankalarına gidip gelen veya off-shore merkezlerinde işlem gören para bir taraftan öncül suçtan uzaklaşırken, diğer yandan aklama ile mücadele eden kamu otoritelerince takibi güç hale gelir.

Bütünleştirme Aşaması

Kara para elde edenlerce aklama kadar, aklanan paranın sahipliğinin sürekli olarak kontrol altında tutulması büyük önem taşımaktadır. Bu yüzden aklama aşamalarının sonunda, aklanan kara paranın asıl sahibine dönmesi temel amaçtır.  Kara paranın çeşitli aşama ve yöntemler sonunda aklandıktan sonra, yasal görünüm altında sahibine dönme aşaması bütünleştirme (integration) aşamasıdır. Daha önceki aşamalarda suçla bağlantısı koparılan kara para yasal bir gelir veya malvarlığı unsuru olarak ilgili kişiye geri döner.

08.03.2017

Dr. Hasan AYKIN

SONNOTLAR:

[1] Aklama tanımları için bakınız: Oxford English Dictionary, (1989), Second Edition, s. 702;    P.A. Schott, Reference Guide to Anti-Money Laundering and Combating the Financing of Terrorism, Second Edition and Supplement on Special Recommendation IX, Washington, The World Bank/IMF, s. I.1; MASAK, Şüpheli İşlem Bildirim Rehberi, Ankara, Mali Suçları Araştırma Kurulu Başkanlığı Yayını, 2006, s. 1;

[2] Hasan Aykın, “Yenilenen Aklama Suçu Sonrasında Kara Paranın Ve Kara Para Aklayıcısı Olmanın Sınırları”, E-Yaklaşım Dergisi, Eylül 2009, Sayı 201.

[3]J. Reuvid, “Teeth for Regulators and International Standarts of Practice”, The Regulation and Prevention of Economic Crime Internationally, London: Kagan Page, 1995.

[4] Williıam C. Gilmore, Dirty Money, Strasbourg: Council of Europe Publishing, 2004, s. 11.

[5] Viyana Konvansiyonu olarak anılan Uyuşturucu ve Psikotrop Maddelerin Kaçakçılığına Karşı Birleşmiş Milletler Sözleşmesi. Aralık 1988 tarihinde imzaya açılmış ve Kasım 1990 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

[6] Sözleşmenin amacı uluslar arası nitelik kazanan narkotik suçlarla mücadelede etkinlik sağlamak olduğu için, kara paraya kaynaklık eden sözleşme kapsamındaki suçlar narkotik nitelikli suçlarla sınırlı kalmıştır. Bu açıdan Sözleşme aklama suçunun unsurlarını ilk kez ortaya koymasına karşın öncül suçlar açısından dar kapsamlıdır.

[7] Strazburg Konvansiyonu Kasım 1990 tarihinde imzaya açılmış ve 1993 Eylül ayında yürürlüğe girmiştir.

[8] 4208 sayılı Kanunun uzun ismi “Karaparanın Aklanmasının Önlenmesine, 2313 sayılı Uyuşturucu Maddelerin Murakebesi Hakkında Kanunnda, 657 sayılı Devlet Memurları Kanununda ve 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname’de Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”dur. Kanun 13.11.1996 tarihinde TBMM’de kabul edilmiş ve 19.11.1996 tarih ve 22822 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.

[9] FATF, (1996), Financial Action Task Force on Money Laundering Issues a Statement About the Lack Of Anti-Money Laundering Law in Turkey”, SG/COM/NEWS (96)85, Paris, 19 Eylül 1996.

[10] FATF, (1996), Financial Action Task Force on Money Laundering Welcomes Anti-Money Laundering Law in Turkey, SG/COM/NEWS(96)116, Paris, 12 Aralık 1996.

[11] 5237 sayılı Kanunun 282. maddesinin gerekçesinden.

[12] 5237 sayılı Kanunun 282. maddesinin gerekçesinden.

[13] FATF, FATF, (2009), Methodology for Assessing Compliance with the FATF 40 Recommendations and the FATF 9 Special Recommendations, (Updates as of 27 February 2009),  Paris, FATF/OECD, 1009, ss. 62-63.