Oy Ticareti: Bu kurala göre milletvekilleri, oyları en üst düzeye çıkarmak için kendi seçim bölgelerine daha fazla hizmet götürmeye çabalarlar. Örneğin, Kültür Bakanı olan küçük bir ilçede doğmuş Bakan, ilçenin ihtiyaçları ile orantısız bir kütüphane yaptırır. Maliye Bakanı, kendi seçildiği bölgeye ödeneklerin gönderilmesinde veya yedek ödenekten para aktarımında daha istekli davranır. Sağlık Bakanı, kendi seçildiği bölgeye yeni hastane yatırımı ve daha fazla personel tayini yönünde ayrımcı işlem yapar. Bunların hepsi, günümüzde olağan karşılanan ancak esasında bir yolsuzluk türü olan oy ticareti uygulamalarıdır.

Hizmet kayırmacılığı denilen bu politik yozlaşma durumu kamu kesiminin en iyi düzeyinden sapmasına yol açar.