Vergi Usul Kanununun 3’üncü maddesinin (B) fıkrasının ikinci paragrafında,“Vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyeti yemin hariç her türlü delille ispatlanabilir. Şu kadar ki, vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan şahit ifadesi ispatlama vasıtası olarak kullanılamaz.” hükmü uyarınca “yemin”, kanıt serbestisi dışında bırakılmıştır.

Yeminin kanıt aracı olarak kullanılması Kanun koyucu tarafından yasaklanmıştır. Bu nedenle, gerek idare, gerekse mükellef, kanıt külfetinin ken­dilerinde olması halinde, iddialarını kanıtlamak üzere karşı tarafa yemin teklif edemezler. Etmeleri durumunda bu talep kabul görmez.